به گزارش مهر به نقل از بیزنس اینسایدر، رابطه تنگاتنگ فستیوال فیلم كن و سینمای مكزیك در سال ۱۹۴۶ آغاز شد، اما در سال‌های اخیر این رابطه هم قوی‌تر شده و هم موجی از جوایز مختلف این فستیوال که نصیب چندین کارگردان مکزیکی شد، مسیر حرفه‌ای این كارگردانان را متحول کرد.
داستان عاشقانه «ماریا كاندلاریا» ساخته امیلیو فرناندز در سال ۱۹۳۹ در اولین سال برگزاری این جشنواره فرانسوی برنده جایزه بزرگ آن شد و لوییس بونوئل فیلمساز افسانه‌ای نیز شماری از جوایز معروف خود را در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ از همین جشنواره به خانه برد. چند دهه بعد، الخاندرو گونزالس ایناریتو با «عشق سگی» درامی که محبوب منتقدان واقعی شد، در سال ۲۰۰۰ وارد عرصه شد. او در سال ۲۰۰۶ نیز یک بار دیگر به کن بازگشت تا جایزه بهترین كارگردانی را برای فیلم درام «بابل» دریافت کند.
سینمای مكزیك با جوایز بهترین كارگردانی در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ به اوج خود در كن رسید؛ جوایزی كه برای فیلم‌های «روشنایی پس از تاریکی» و «هِلی» به ترتیب به كارلوس ریگاداس و آمات اسكالانته رسیدند. نگاه عمیق ریگاداس و اسكالانته به خشونتی كه كشورشان را در بر گرفته، رابطه بین كن و فیلمسازان مكزیك را قوی‌تر كرد.
موفقیت ایناریتو تا بدانجا ادامه یافت که حالا صحنه سینما بعد از اهدای جایزه اسکار بهترین كارگردانی به وی برای فیلم «مرد پرنده‌ای»، می تواند به او به عنوان منبعی برای الهام نگاه كند. دوستش آلفونسو كوآرون نیز سال گذشته اسكار بهترین كارگردانی را برای فیلم «جاذبه» از آن خود كرد.
صنعت فیلم مكزیك در فستیوال كن امسال كه از امروز کلید می‌خورد و تا بیست و چهارم ماه می ادامه دارد، افتخارهای بیشتری را بر اتفاقات قبلی افزوده است؛ گیلرمو دل‌تورو در هیات داوران حضور دارد و فیلم «مزمن» میشل فرانكو نیز در رقابت برای دریافت جایزه برتر نخل طلا جای گرفته است.
اما حتی با وجود تمام تشویق‌ها و تحسین‌ها، ریگاداس نسبت به این که چیزی به اسم «تاثیر كن» وجود دارد كه می‌تواند مسیر حرفه‌ای فرد را بهبود ببخشد، با شک نگاه کرده است. این كارگردان بحث برانگیز بعد از دریافت جایزه خود در سال ۲۰۱۲ گفته بود: «راستش را بگویم، جوایز نمی‌توانند شما را به جایی پرتاب كنند، نه جلو و نه عقب. فقط یك نوع شناخت ایجاد می‌کنند.»
ولی اسكالانته از وقتی جایزه‌اش را برده تفاوت‌هایی احساس می‌كند. کلید زدن فیلمبرداری فیلم «هلی» كه درباره خشونت مواد مخدر در مكزیك است یك سال برای او به طول انجامید چون نمی‌توانست سرمایه لازم برای ساخت فیلم را به دست بیاورد اما برای فیلم «منطقه وحشی» مشكلات مالی كمتری داشت. اسكالانته ۳۶ ساله به خبرگزاری فرانسه گفته بود: «ما علاقه بیشتری را برای سرمایه‌گذاری فیلم بعدی مشاهده كردیم و پیشنهادهایی بودند كه تا حدودی به خاطر جایزه كن مطرح می‌شدند، اما چیزی نبود كه من را ۱۰۰ درصد متقاعد كند.»
او پیشنهادهایی را برای ساخت فیلم‌های كوتاه تبلیغاتی درباره نوشیدنی‌های مختلف دریافت كرده، اما از سوی دیگر فیلمنامه‌هایی را نیز از ایالات متحده برای كارگردانی فیلم‌های سینمایی یا سریال‌های تلویزیونی به دست آورده است.
دیگو كوئمادا-دیز كارگردان فیلم درام مهاجرتی «خوالای طلایی» كه برنده جایزه استعداد رو به رشد فستیوال كن در سال ۲۰۱۳ شد، می‌گوید سرمایه ساخت آن فیلم را تنها بعد از اینكه كارگاه فیلمنامه‌نویسی رقبا از آن حمایت كردند، دریافت كرد. این كارگردان ۴۶ ساله می‌گوید: «بدون حمایت فستیوال کن این فیلم ساخته نمی‌شد.»
او در حال حاضر مشغول نوشتن فیلمنامه فیلم بعدی‌اش است كه یك فیلم سیاسی جنایی است و به این ترتیب دیگر وقتی برای فكر كردن به پیشنهاد شبكه اچ‌بی‌او برای كارگردانی یك سریال جدید یا كارگردانی چند فیلم برای هالیوود ندارد.
با وجود اینكه فیلمسازان مكزیكی قلب منتقدان خارج از كشور را به دست می‌آورند، فیلم‌های‌شان در باكس‌آفیس داخلی پرفروش نمی‌شوند. مكزیكی‌ها یك سال برای پخش فیلم «خوالای طلایی» در كشورشان صبر كردند و فیلم «هلی» هم در كل كشور تنها در ۳۰ سینما به نمایش درآمد.
اسكالانته به شوخی می‌گوید: «جوایز ضرورتا به باكس‌آفیس كمكی نمی‌كنند، اما حالا كه یك جایزه بردم احساس می‌كنم روزی می‌توانم بروم جایی تدریس كنم و این مساله به من قوت قلب می‌دهد.»
از نسل جوان‌تر كه نسبت به كوآرون یا ایناریتو رادیكال‌تر و مستقل‌تر به حساب می‌آیند، انتظار بیشتری نیز می‌رود تا بتوانند در آینده هم در سطح بالایی از موفقیت در فستیوال كن ظاهر شوند. كوئمادا-دیز می‌گوید: «بردن جایزه كن با اولین فیلم، آرزویی بود كه به حقیقت پیوست و خیلی دوست دارم بتوانم دوباره هم برنده شوم، اما فعلا باید از اول شروع كنم. برنده شدن به این معنی نیست كه حتما می‌توانید به كن بازگردید.»
نظر شما